(18+) เสียงกระซิบจากดอกทานตะวัน

สามปีต่อมา เสียงโทรศัพท์จากพี่สาวก็ดังขึ้น "ยุนแจ...พ่อ...เสียแล้วนะ...นายจะมาใช่มั้ย?" ผมไม่รู้สึกอยากร้องไห้เลยสักนิด ยังไงเขาก็ไม่ใช่พ่อแท้ๆ ของผมอยู่แล้ว วันที่ร้อนระอุกลางฤดูร้อน ณ บ้านในวัยเด็ก— พี่สาวที่ไม่ได้เจอกันนานก็ยังคงบอบบางและงดงามไม่เปลี่ยน ผมรู้ว่าควรจะซ่อนมันไว้ เก็บฝังมันไว้ แต่พูดน่ะมันง่ายกว่าทำเสมอ "ฉันขอโทษนะยุนแจ... ขอโทษที่คนสกปรกอย่างฉัน...เป็นพี่สาวของนาย"